Ook weer omdat beelden zoveel meer zeggen: zie het uitgebreide interview met David en zijn moeder Marian van 4 december 2013 bij RTV-Oost in het programma En dan nog even dit. De aanleiding was de opening van David’s foto-expositie in het Kulturhus Giethoorn.

Vanwege en ondanks  Aan de ene kant is David met zijn zelfstandigheid en levenskwaliteit een voorbeeld van wat iemand met Downsyndroom in deze tijd bereiken kan. Aan de andere kant is Downsyndroom toch ook bepaald niet niks. Het brengt ook voor een David wel degelijk serieuze beperkingen met zich mee:

  • Minder vloeiende en minder goed gearticuleerde spraak. Met name daarom gaven wij David al met zeventien jaar een eenvoudige digitale camera mee om later thuis zonder veel woorden verslag te kunnen doen van wat hij had gezien en meegemaakt en wat hij niet vlotweg kon vertellen. Dat werkte. Zo deed hij veel ervaring op en kreeg plezier in het fotograferen, vooral naarmate hij ermee bleek te kunnen scoren.
  • Een niet optimale fijne motoriek en minder goede snelheid van bewegen. Vertaald naar fotografie betekent dit dat hij grote moeite zou hebben met het op locatie, bijvoorbeeld in het veld, motorisch complexe zelf wisselen van lenzen. Daarom  gebruikt hij graag een zoomobjectief dat thuis in alle rust in zijn camera is gezet.
  • Geen rijbewijs. Voor wat betreft verplaatsingen is David daarom primair aangewezen op zijn fiets, op coaching bij onbekende trajecten met openbaar vervoer en uiteindelijk op halen en brengen.

David komt als fotograaf het beste tot zijn recht in een setting die hem al wat zegt of, beter nog, die hij al redelijk goed kent, waar hij ook wat mensen kent en precies weet wat er van hem verwacht wordt. In ‘nieuwe’ of meer complexe situaties heeft coaching voordelen. In het algemeen dient zich daarvoor dan de persoon aan die hem ook gehaald en gebracht heeft. David is dus duidelijk geen ‘razende reporter’ om even vlug en ver weg alleen op reportage te sturen. Ook bij selectie van foto’s en fotobewerking achteraf is het goed wanneer er een meer ervaren fotograaf meekijkt.
Een niet onbelangrijk voordeel van David is echter wel dat hij geen enkele autoriteitenvrees heeft. Als hij weet wie hij fotograferen moet, lukt dat gewoonlijk ook prima. Meer informatie over wat David te bieden heeft vindt u in de Etalage.

Marian en Erik de Graaf, ouders van David

Column

David bij RTVOOST

 

“Ik vind fotograferen gewoon leuk”

Citaat

David de Graaf

Nog meer beelden: voor wie David als fotograaf in actie wil zien staat er hiernaast een aardig filmpje over hem op het web van Movisie: David doet vrijwilligerswerk als fotograaf bij Circus Okidoki. En hieronder een foto van de blijdschap bij de schenking van zijn nieuwste camera door het Dela Goededoelenfonds

Stef Blok -nu minister- tijdens het begrotingsontbijt van 2009 in Nieuwspoort
Willeke Alberti op een Donderdag Meppeldag in 2009
In de rij voor een foto van Joop van den Ende op Spelderholt in 2002

Beelden zeggen vaak meer dan tekst of gesproken woord. Vele jaren geleden is David gaan fotograferen om verslag te kunnen doen van wat hij moeilijk kan verwoorden. Nu fotografeert hij onder andere voor de Stichting Downsyndroom (SDS), de Meppeler Courant, Kindercircus Okidoki, ook uit Meppel, en nu ook voor Landschap Overijssel.

Ook weer omdat beelden zoveel meer zeggen: zie  de volledige versie van het  uitgebreide interview van Marc de Hond met David in het recent opgenomen clipje van het DELA Goededoelenfonds hiernaast.

David met zijn nieuwe Fujifilm X-T20

Home

David de Graaf + fotograaf met Downsyndroom = David de (foto)Graaf